.
.
.
.
.
10.
นี่มันเพลงป็อป"ตื่ดๆ"ธรรมดานี่หว่า่? แต่ทำไมเราหยุดฟังไม่ได้? มันต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ ...มันติดหู...แต่ให้ฮัมตามก็ฮัมไม่ออก มันสนุก...แต่ถ้าเต้นกับเพลงพวกเขาคงดูเฺฉิ่มน่าดู... ดนตรีของพวกเขาอาจจะถูกเรียกว่า electro-pop แต่น่าจะเรียกว่า pop-electro มากกว่า ...เพราะมันมีท่าทีซื่อสัตย์ต่อpopมากกว่า พลังแห่งelectronicทั้งหลายถูกนำมาใช้เพื่อพลักดันpop ...มันต้องเด่น มันต้องแ๊ป๊นออกมา ทำทุกอย่างเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเรา ...และมันก็ประสบความสำเร็จ นี่คือScreamadelicaที่ตกถังสี เป็นดนตรีเต้นรำเดิ้นๆแพรวพราวที่หันหลังให้ความ'เก๋า'แบบโปรเกสซีฟ และหันหน้าให้ความเปรี้ยวๆแห่งดิสโก้...ความไร้เดียงสาแบบ70sจากABBA...ความเด่นดังแบบTeen Pop Star ...//ในยุคที่คำว่า"สวิดิชป็อป"เป็นคำที่แสนเท่ห์และอินดี้ ...The Tough Allianceเป็นเพียงไม่กี่วงที่ทำดนตรีตามความหมายพจณานุกรมที่สุด (แนะนำ:
First Class Riot ,
Something Special ,
Neo Violence)
(myspace | wiki)
9.
The Flaming Lips | Yoshimi Battles The Pink Robots (2002)
The Flaming Lips เป็นรุ่นใหญ่... ทำอะไรทีต้องอลังการ ต้องperfect ต้องละเอียด ...ตั้งแต่การมิกซ์สแนร์ ว่าจะออกลำโพงซ้ายหรือขวาเท่าไรดี, "เนื้อเรื่อง"ในอัลบัม, การเชื่อมระหว่างเพลง, เสียงผู้ชมปรบมือที่ใส่เข้าไปในเพลง, จนถึงปกหลังอัลบัมจะใช้สีอะไีรดี ...เขาไม่ได้ทำเพลงแค่ให้คนฟังในiPodงั่งๆเท่านั้น แต่สามารถฟังด้วยระบบเสียงที่สมบูรณ์แบบ ...ความบ้าพลังอย่างนี้อาจทำให้เหลิงจนเป็นเป็นผลเสียได้ ...แต่ใน Yoshimi มันเวิร์ค... เป็นความอิ่มทางหูที่ลืมไม่ลงทีเดียว... ไม่ผิดนักถ้าผมจะบอกว่านี่เป็นSgt.Pepper ของยุค2000s(ในแง่ 'concept album') การฟังFlaming Lips นอกจากผมจะสนุกกับตัวเพลง ผมยังสนุกกับการจับ"การตัดสินใจ"ของพวกเขาทุกๆครั้งที่เจอทริกที่พวกเขาจงใจ ส่งลงไปเพื่อเล่นตลกกับเรา ...แต่รู้ไหม? นั่นมันไร้สาระน่า... มันไม่ได้ืำทำให้อัลบัมแย่ๆเป็นอัลบัมที่ดีได้ ...มันทำให้อัลบัมที่ดี เป็นอัลบัมที่สมบูรณ์แบบ (แนะนำ:
Fight Test ,
In the Morning of the Magicians ,
Do You Realize?)
(myspace | wiki)
8.
The National | Boxer (2007)
พวกเขาร้องเพลงออกมาด้วยเสียงที่น้ำเสียงฟังดูหน่ายๆ เหนื่อยล้า...ไม่เต็มเสียง... ขณะเีดียวกันมันดูเป็นดนตรีที่สุภาพ เป็นผู้ใหญ่... ดนตรีที่ตรงไปตรงมาไม่มีการลูกเล่นหลอกลวงใดๆ ...นี่คือสเน่ห์ของ The National... มันคือเมโลดี้ที่จริงใจ สงบนิ่ง และ ตรงไปตรงมา (ดูแค่ ชื่อวง/ชื่ออัลบัม ก็แสนจะธรรมดา) แต่....น้ำนิ่งไหลลึก...เมื่อฟังซ้ำไปเพลงแล้วเพลงเล่า ก็จะพบอะไรใหม่ๆในความเดิมๆเหล่านั้น เป็นความซับซ้อนในดนตรีเรียบง่ายและในเนื้อหาที่คมคาย (แนะนำ:
Fake Empire ,
Brainy ,
Start A War)
(myspace | wiki)
7. Radiohead |
Kid A (2000)
6.
Bjork | Vespertine (2001)
เมื่อผมตัดสินใจจะทำลิสต์นี้ ...ผมตั้งมั่นว่า ไม่ว่า'Kid A'อยู่อันดับไหน ...'Vespertine' จะอยู่เหนือ1อันดับ สำหรับผม ทุกสุนทรีย์ที่ผมได้รับจาก Kid A ผมหาได้จากอัลบัมนี้มากกว่า 1 ขั้น...แม้ผมใ้ช้เวลาอยู่นานพอสมควรกว่าจะชอบ Bjork... อาจเพราะเพลงของเธอล้ำเกินว่าเด็กอายุ 16ทึ่มๆ(ในตอนนั้น)อย่างผมจะเข้าใจ ...บางทีนี่คงแสดงถึงวิสัยทัศน์อันกว้างไกลของเธอ ...อัลบัม Vespertineของเธอมาฟังดู 'ร่วมสมัย' มากแม้จะฟังในปัจจุบัน ...เป็นการผสมผสานที่ลงตัวของดนตรีสังเคราะห์และไม่สังเคราะห์ ซับซ้อนและเรียบง่าย ...อนาคตและอดีต... maximum และ minimal ...สุขและเศร้า... สวยงามและหม่นหมอง... นี่ืคือ Kid A ที่มีหัวใจ... (แนะนำ:
Hidden Place ,
Pagan Poetry ,
Cocoon )
(myspace | wiki).
.
.
.
.
