Pages

07 October 2009

50 อัลบัมโปรดแห่งทศวรรษ2000 #50-46

My 50 Favorite Albums of the Decade #50-46
.
.
[[[ INTRO]]]
.
.
.

50. Röyksopp |Melody A.M. (2001)

"ชิวๆ" คืออีกหนึ่งคำที่ผมได้้ยินบ่อยๆในช่วงต้นยุค2000s ไม่รู้เหมือนกันว่ามาจากไหน...อาจจะมาจากกระแสของเพลงChill-Out...จำพวก Cafe Del Marอะไรแบบนั้น... Royksoppก็ทำเพลงชิวๆ...สองคู่หูใช้เสียงสังเคราะ์เรียบง่ายมาสร้างสรรค์ดนตรีบรรเลงสบายๆไร้พิษภัย-- สำหรับผม...ดนตรีพวกเขาไม่เรียกร้องให้เราเสพอย่างซีเรียสลึกซึ้ง แต่ในความไร้พิษภัยเหล่านั้นเปี่ยมไปด้วยพิษสง ...ไม่ว่าจะพิษสงจากความcatchyของเมโลดี้ที่แสนนุ่มเบา หรือจากความสะอาดสะอ้านของดนตรี ก็ตาม...ไม่แปลกที่เพลงอย่าง Eple หรือ Remind Me จะสามารถไปอยู่ในโฆษณาเครื่องMac หรือถูกเปิดบนแคทวอร์คแฟชั่นโชว์ (หรือเปิดฟังเพลินๆระหว่างอ่านหนังสือเตรียมสอบ) สบายๆ...//(แนะนำ: Poor Leno , Remind Me) (myspace | wiki)


49. Gorillaz | Demon Days (2005)

ผมเดาไม่ถูกเหมือนกันว่าเจ้าวงการ์ตูนของ Damon Albarnวงนี้ จะถูกมองอย่างไรในอีก10ข้างหน้า... จะเป็นอะไรขลังๆคลาสสิกๆ หรือเป็นของเก่าเชยๆแป๊นๆชวนหัวเราะ แต่ไม่ว่าจะยังไง...ก็ถือว่าเป็นหลักไมล์ที่น่าจดจำของวงการดนตรีทีเดียว ...ในเชิงดนตรี มันถูกแปะชื่อHip Hop Trip Hop และ ดนตรีอิเล็กโทรนิค เป็นความป็อปแบบแสนจะPoppyๆ...ทีเล่นทีจริง กวนๆ ด้วยดนตรีราวกับเวอร์ชั่นการ์ตูนของเพลงลาติน หรือของเพลงคาวบอย ...หรือของเพลงฮิปฮอป ...มากกว่าเวอร์ชั่นศึกษาจริงจัง มีเบสตูมๆและเมโลดี้แบบเก็กหล่อๆ (หนักๆเข้ามีกระทั่งเสียงคนเล่านิทาน หรือ เด็กนักเรียนร้องประสานเสียง) เป็นความสนุกสนานแบบเด็กๆวัยสะรุ่นๆผ่านการเจียระไนอย่างชาญฉลาดของคนเจนโลก ///(แนะนำ: Dirty Harry , Feel Good Inc. , Don't Get Lost In Heaven) (myspace | wiki)

48. The Walkmen | You & Me (2008)

อีกหนึ่งวงอเมริกันอินดี้กีต้าร์แบนด์ ที่วนเวียนในวงการมาตลอดทศวรรษนี้ แน่นอนว่าในปี2008คงไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกท่านจะได้ยินสับกีต้าร์คอร์ด'ตุแร๊งๆ' จะให้ว่ากันตรงๆก็คงต้องบอกว่า นั่นแทบจะเป็น'เสียงแห่งทศวรรษ' ก็ว่าได้ -- The Walkmenแม้จะใช้ภาษาดนตรีGarage Rock ที่ปฏิเสธความปรุงแต่งใดๆนอกเหนือจากอาวุธหลักของRock&Roll แต่พวกเขาไม่ยอมที่จะให้มันฟังแห้งแล้ง หรือหลุดไปสู่วังวนของ 'น้อยๆเก๋ๆ' ..กลับกันเขาสามารถบิ้วให้มันเป็นมหากาพย์...ให้มันยิ่งใหญ่...ให้มันลึกซึ้ง โดยบรรจงซ้อนทับหลากชั้นทางดนตรีของกีต้าร์คอร์ด ออร์แกนบางๆ กลองดุๆราวกับลั่นกลองรบ และเสียงร้องที่เปล่งออกมาอย่างสุดลำคอ -- ออกมาเป็นงานดนตรีืที่ฟังแล้วหูอิ่มฉ่ำไปด้วยนุ่มนวลของความหยาบกร้านของดนตรีร็อคที่ถูกผสมผสานอย่างลงตัว ///(In The New Year , If Only I Were True) (myspace | wiki)


47. The Go! Team | Thunder, Lightning, Strike (2004)

เพลง ที่ได้อารมณ์ราวกับรายการทีวียุค7o's อารมณ์ดนตรีsoulของคนดำ นึกถึงพวกกางเกงยีนขาบาน แด๊นซ์ใต้ไฟดิสโก้ แต่ทั้งหมดโดนร้องทับด้วยเสียงร้องแร๊ปแบบฮิปฮอป บรรเลงแบบวงอินดี้เต็มวง ...กีต้าร์ เบส และ กลองชุด(2 ชุด) ...เพลงของพวกเขาช่างcatchyจนเราไม่สนใจว่ามันถูกปรุงมาด้วยอะไร สิ่งเดียวที่เราสัมผัสคือจังหวะที่แสนคึกคักติดหู ชวนดิ้นอย่างไม่เหน็ดไม่เหนื่อย ...แต่พอหยุดฟังซักพัก มานั่งคิด... ผมรู้สึกว่ามันเป็นดนตรีแห่งวัยหนุ่มสาวแห่งวัยเยาว์ ...ซึ่งเมื่อรวมกับซาวน์โบราณๆบางอย่างของมัน มันก็สร้างอารมณ์ถวิลหาอดีตอันสวยงามไม่น้อย... (แนะนำ: Ladyflash , Bottle Rocket , Huddle Formation) (myspace | wiki)


46. Sally Shapiro | Disco Romance (2006)

เมื่อ พูดถึงดนตรีประเภท euro-dance สิ่งที่ผมนึกถึงแรกๆคือพวกเพลงเชียร์บอลโลกหรือบอลยูโรที่เฉิ่มๆหน่อย บีตหนักๆ เสียงร้องสำเนียงไม่คุ้นหู เสียงซินธ์ที่โหมกระหน่ำอย่างกับนึกว่าตัวเองเป็นวงออร์เคสตราสุดหรู ...แต่ผมกลับชอบงานของ Sally Shapiroซึ่งนำสิ่งที่เีรียกว่าItalo discoกลับมาได้อย่างเก๋ไก๋ ความพอดิบพอดีในการเรียบเรียงดนตรีที่ยังคงไม่อายที่จะใช้ซินธ์และบีตอยาก หนักหน่วง--แม้จะฟังดูมืดๆเล็กๆ แต่ด้วยส่วนผสมของเสียงร้องและเมโลดี้ที่ชวนให้นึกถึงงานtwee popน่ารักๆใสๆ ทำให้ผลลัพท์ช่างมีเสน่ห์อย่างประหลาด และสามารถถูกรสนิยมของคนที่ปกติไม่ค่อยฟังอะไรอย่างนี้ได้ง่ายๆ ...เรียกว่ามันพ้นเส้นของความเฉิ่ม มันน่่าสนใจ มันมั่นใจ...มันเท่่ห์...เท่ห์ในตัวของมันเอง /// (I'll Be By Your Side , Find My Soul) (myspace | wiki)

.
.
อ่านต่อ อันดับ #45-40>>>
.
.
.

No comments: